ایستاده با غرور، دربرابر طوفان تقدیر
از آغاز تا اینک همچون میخک
نگاه می کند خیره در چشمان روزگار
جوانه می زند، سبز، در برهوت عطش
قد می کشد بی محابا در برابر امواج
و قدم برمی دارد با انگیزه و امید
بی هراس از لحظه های سیاه و سپید
در هیاهوی کوچه ای که نامش زندگی ست.
